سخنم درباره روز والنتاین

واقعاً جای تأسف است، در حالی که والنتاین و دیگر جوانان مسیحی مسلمان می شوند و سنت های اسلامی را بر سنت های مسیحی ترجیح می دهند، جوانان مسلمان ما مفتون سنت های گناه‏آمیز غربی می‏شوند. 

چند سالی است حوالی 26 بهمن ماه ( 14 فوریه ) که می شود هیاهو و هیجان را در خیابان ها می بینیم. مغازه های اجناس کادوئی لوکس و فانتزی شلوغ می شود. همه جا اسم Valentine به گوش می خورد. اغلب بچه مدرسه ای ها می دانند که " در قرن سوم میلادی در روم باستان فرمانروایی بوده است به نام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته است از جمله این که سربازی خوب خواهد جنگید که مجرد باشد. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراطوری روم قدغن می‏کند. کلودیوس به قدری بی رحم و فرمانش به اندازه ای قاطع بود که هیچ کس جرأت کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام والنتیوس ( ولنتاین )، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می شود و دستور می دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق، با قلبی عاشق اعدام می شود. از این رو او را به عنوان شهید راه عشق می دانند و از آن زمان نهاد و سمبلی می شود برای عشق! "

این که کشیشی بیاید و پسرهای مجرد را به دخترهای مجرد برساند و برایشان عقد ازدواج جاری کند و چنین امر خیری بزرگ داشته شود، هیچ ایرادی ندارد. اما متأسفانه چنین روزی بیش‏تر روز دختربازی و پسربازی شده است و دخترها و پسرها بدون عقد شرعی با هم مرواده دارند و به همدیگر هدیه می‏دهند.

تردیدی نیست که این سنتی غربی و غیر اسلامی است و اهتمام به آن ترویج گناه و بدعت است. در اسلام معنا ندارد که دختران و پسران نامحرم روابط غیر شرعی با هم داشته باشند و به هم هدیه بدهند.

چاره چیست؟

این وبلاگ را ببنید. راه حل های جالبی برای مقابله با سنت والنتاین به دست داده است

ولنتاین ، نه ؛ چه چیز آری ؟